Napisany w języku C program ma ułatwiać zarządzanie usługami. Sam demon odpowiada za uruchamianie odpowiednich modułów na żądanie użytkownika. Moduły natomiast, służą do tworzenia plików konfiguracyjnych na podstawie danych z bazy LMS'a oraz restartowania odpowiednich usług na serwerze. Spełniają także inne funkcje np. zbieranie statystyk, badanie aktywności hostów, naliczanie opłat, powiadamianie o zaległościach.

Oto lista rzeczy, które lmsd potrzebuje już na etapie kompilacji:

• interfejs użytkownika LMS-UI
• libmysqlclient (tj. pełnej instalacji MySQL'a lub odpowiedniego pakietu) lub libpq w przypadku bazy PostgreSQL
• libdl (to w każdej dzisiejszej dystrybucji jest)
• kompilator języka C (testowany na gcc-2.95.x i nowszych)
• moduł ggnotify wymaga biblioteki libgadu i jej plików nagłówkowych
• moduł parser wymaga pakietu bison w wersji 1.875 lub nowszej oraz pakietu flex
• moduły ewx-* wymagają biblioteki net-snmp i jej plików nagłówkowych.

Przed kompilacją należy przy pomocy skryptu ./configure ustalić opcje przedstawione na poniższym listingu (w nawiasach podano wartości domyślne opcji):

  --help                pomoc
  --enable-debug0       logowanie zapytań SQL (wyłączone)
  --enable-debug1       logowanie zdarzeń (wyłączone)
  --with-pgsql          gdy korzystasz z bazy PostgreSQL (wyłączone)
  --with-mysql          gdy korzystasz z bazy MySQL (włączone)
  --prefix=PREFIX       docelowy katalog instalacyjny demona i modułów (/usr/local)
  --lmsbindir=DIR       docelowa lokalizacja binarki lmsd (PREFIX/lms/bin)
  --lmslibdir=DIR       docelowa lokalizacja modułów lmsd (PREFIX/lms/lib)
  --libdir=DIR          lokalizacja bibliotek bazy danych (/usr/lib)
  --incdir=DIR          lokalizacja plików nagłówkowych bazy danych (/usr/include)
  --inifile=FILE        plik konfiguracyjny - wyłącza konfigurację przez UI

Zatem wymagane jest określenie bazy z jakiej będziemy korzystać (-with-mysql lub -with-pgsql) oraz położenia bibliotek dostarczanych wraz z bazą (–incdir, –libdir). Możliwe jest zmuszenie demona do korzystania z plików konfiguracyjnych zamiast bazy danych. Nie jest możliwe używanie obu sposobów przechowywania konfiguracji, dlatego należy o tym zdecydować przed kompilacją.

# ./configure --with-pgsql --libdir=/usr/local/pgsql/lib --incdir=/usr/local/pgsql/include

Następnie kompilacja i instalacja (umieszczenie demona w katalogu określonym zmienną –prefix):

# make && make install

Skompilowane moduły (pliki z rozszerzeniem .so), znajdujące się w katalogu modules/nazwa_modułu zostają umieszczone w katalogu PREFIX/lms/lib, a główny program (lmsd) w katalogu PREFIX/lms/bin.

Całą konfigurację demona i modułów przeprowadza się przy pomocy LMS-UI w menu Konfiguracja → Demon. Konfigurację modułów omówiono w osobnych rozdziałach ich dotyczących. Podstawowe parametry pracy demona i dane do połączenia z bazą danych podaje się jako opcje linii komend, zgodnie z poniższym listingiem:

--dbhost -h host[:port]    host na którym zainstalowana jest baza danych (domyślnie: 'localhost')
--dbname -d nazwa_bazy     nazwa bazy danych (domyślnie: 'lms')
--dbuser -u użytkownik     nazwa użytkownika bazy danych (domyślnie: 'lms')
--dbpass -p hasło          hasło do bazy danych (domyślnie: puste)
--hostname -H nazwa_hosta  host, na którym działa demon. Domyślnie przyjmowana jest nazwa
                           zwracana przez komendę hostname, ale można ją nadpisać. Nazwa
                           ta musi zgadzać się z nazwą hosta podaną w konfiguracji hostów
--pidfile -P pid_file      pidfile where daemon write pid (default: none)
--ssl -s                   wymusza bezpieczne połączenie z bazą danych (domyślnie: wyłączone)
--command -c polecenie     polecenie powłoki do wykonania przed każdym połączeniem z bazą 
                           tzn. co minutę (domyślnie: puste)
--instance -i "instancja[ ...]" lista instancji (modułów) do przeładowania. Wszystkie pozostałe 
                           zostaną pominięte
--reload -q                wykonuje przeładowanie i kończy pracę
--reload-all -r            wykonuje przeładowanie wszystkich instancji (także tych, które mają
                           zdefiniowany crontab) i kończy pracę
--foreground -f            działa na pierwszym planie (nie forkuje się) 
--version -v               wyświetla wersję i prawa licencyjne

Opcje dostępu do bazy są także odczytywane ze zmiennych powłoki: LMSDBPASS, LMSDBNAME, LMSDBUSER, LMSDBHOST, LMSDBPORT.

Lista instancji składa się z nazw instancji oddzielonych spacją. W nazwach instancji zawierających spacje należy zamienić je na znaki '\s', np. lmsd -i „moja\sinstancja”.

Konfiguracja demona jest podzielona na hosty (umożliwiając osobne konfigurowanie i przeładowywanie demonów zainstalowanych na różnych komputerach/routerach) oraz sekcje konfiguracyjne nazwane instancjami.

Instancja oprócz parametrów konfiguracyjnych wybranego modułu zawiera opcje podstawowe, takie jak:

Jakakolwiek zmiana w konfiguracji nie wymaga restartu demona.

Program domyślnie działa w trybie demona. Wtedy przeładowanie konfiguracji i usług jest dokonywane na żądanie, przy użyciu menu 'Przeładowanie' w LMS-UI. Sprawdzenie żądania przeładowania oraz odczyt konfiguracji (w szczególności listy instancji i ich konfiguracji) następuje co minutę. Gdy demon wykryje żądanie wykonania reloadu, wywoła wszystkie włączone instancje. Instancje z podaną opcją 'crontab' zostaną wykonane o określonym tą opcją czasie.

Innym sposobem uruchomienia jest jednorazowy reload z wykorzystaniem opcji -q. Ten sposób najczęściej używany jest w celach testowych, a w połączeniu z opcją -i pozwala na wykonanie dowolnych instancji z pominięciem pozostałych zapisanych w bazie oraz bez względu na wartość opcji 'crontab' tych instancji.

Sam demon potrafi tylko uruchamiać moduły i to one odwalają całą robotę. Większość modułów jest przeznaczona do określonego zastosowania, jedynie 'hostfile' można używać do różnych konfigów (usług), np. różnych typów firewalli. Parametry konfiguracyjne modułów umieszcza się w sekcjach instancji je wywołujących.

Głównym przeznaczeniem języka skryptowego T-Script, jest generowanie plików tekstowych. Może być używany do przetwarzania szablonów z danymi pobieranymi z różnych źródeł np. baz SQL lub plików tekstowych.

Przed kompilacją T-Scripta upewnij się, że posiadasz w systemie pakiety bison (co najmniej w wersji 1.875) oraz flex.

Składnia języka T-Script jest podobna do składni innych popularnych języków takich jak C czy JavaScript, ale dokonano pewnych zmian mających na celu ułatwienie tworzenia szablonów. Wszystkie podane polecenia powinny być zapisywane wewnątrz klamer { }. Dane poza klamrami zostaną zapisane do pliku wyjściowego (lub jeśli go nie zdefiniowano, pominięte). Wielkość liter ma znaczenie. Do oddzielenia poleceń służy znak średnika.

• Ciąg znaków. Obowiązują tutaj zasady języka C dotyczące użycia znaków formatujących (\t, \n, \\).

  Przykład: "jakiś ciąg znaków"

• Liczba.

  Przykład: 1234

• Wartość zmiannej „var”.

  Przykład: var

• N-ty element tablicy „var”.

  Przykład: var[n]

• Podzmienna „n” zmiennej „var”.

  Przykład: var.n

• Wartość wyrażenia w nawiasach.

  Przykład: ( wyrażenie )

• Słowo kluczowe „null”. Określa wartość niezdefiniowaną. Przydatne do sprawdzania, czy jakaś zmienna (wartość) jest zdefiniowana.

  Przykład: zmienna = null

• Porównania. Zwraca wynik logiczny porównania.

  Przykład:

  wyrażenie1 == wyrażenie2;
  wyrażenie1 != wyrażenie2;
  wyrażenie1 < wyrażenie2;
  wyrażenie1 > wyrażenie2;
  wyrażenie1 <= wyrażenie2;
  wyrażenie1 >= wyrażenie2;

• Operatory binarne. Suma i iloczyn bitowy.

  Przykład: wyrażenie1 | wyrażenie2

  Przykład: wyrażenie1 & wyrażenie2

• Operatory logiczne.

  Przykład: wyrażenie1 || wyrażenie2

  Przykład: wyrażenie1 && wyrażenie2

  Przykład: ! wyrażenie1

• Łączenie ciągów znaków. Gdy oba wyrażenia nie są liczbami traktuje je jako ciągi znaków i dokonuje ich połączenia.

  Przykład: wyrażenie1 + wyrażenie2

• Operatory arytmetyczne. Zwraca wynik operacji arytmetycznej na dwóch wyrażeniach.

  Przykład:

  wyrażenie1 + wyrażenie2;
  wyrażenie1 - wyrażenie2;
  wyrażenie1 * wyrażenie2;
  wyrażenie1 / wyrażenie2;
  wyrażenie1 % wyrażenie2;

• Jednoargumentowe operatory inkrementacji/dekrementacji.

  Przykład: wyrażenie++

  Przykład: wyrażenie--

  Przykład: ++wyrażenie

  Przykład: --wyrażenie

• Przesunięcie bitowe.

  Przykład: wyrażenie1 >> wyrażenie2

  Przykład: wyrażenie1 << wyrażenie2

• Porównanie ciągu do z wyrażeniem regularnym. Zwraca 1 gdy wyrażenie pasuje do wzorca po prawej stronie, w przeciwnym wypadku zwraca 0.

  Przykład: wyrażenie =~ wzorzec

• Komentarz w stylu języka C.

  Przykład: /* to jest komentarz - może być wieloliniowy */

• Przypisanie. Przypisanie wartości wyrażenia do podanej zmiennej.

  Przykład: zmienna = wyrażenie

• Wyrażenie warunkowe. Wykonanie polecenia tylko wtedy gry wyrażenie jest prawdą. Druga forma wykonuje polecenie1 gdy wyrażenie jest prawdą lub polecenie2 gdy jest fałszem.

Przykład:

  if ( wyrażenie ) polecenia /if
  if ( wyrażenie ) polecenie1 else polecenie2 /if

Tekst między blokami jest traktowany jako polecenia dlatego następujący przykład jest prawidłowy:

  Jakiś tekst
  {if (a==1)} 
  a równe jest 1
  {else} 
  a nie jest równe 1
  {/if} 

Można wstawić backslash (\) pomiędzy poleceniem a końcem wiersza aby pozbyć się znaku końca linii i zachować normalny (bez załamania linii w tym miejscu) przepływ tekstu. Na przykład:

  Jakiś tekst
  {if (a==1)}\ 
  a równa się 1 
  {else}\ 
  a nie równa się 1 
  {/if}\

• Pętla iteracyjna. Wykonuje wyrażenie wyrażenie1 jako polecenie inicjalizujące pętlę. Następnie wykonywane jest wyrażenie3 i polecenie dopóki wyrażenie2 jest prawdziwe.

Przykład:

  for ( wyrażenie1 ; wyrażenie2 ; wyrażenie3 ) polecenie /for

• Konstrukcja foreach. Pozwala na iterację po wszystkich elementach danej tablicy. Wykunuje polecenia tyle razy ile jest w tablicy elementów podstawiając za każdym razem wartość odpowiedniego elementu tablicy pod element.

Przykład:

  foreach ( element in tablica ) polecenia /foreach

• Pętla while. Wykonanuje polecenie tak długo jak długo wyrażenie jest prawdziwe. Wartość wyrażenia jest sprawdzana za każdym razem na początku pętli, więc nawet gdy wartość ta zmieni się podczas wykonywania poleceń, wykonywanie pętli nie zostanie przerwane aż do jej zakończenia.

Przykład:

  while ( wyrażenie ) polecenie /while

• break. Polecenie to kończy wykonywanie aktualnej instrukcji pętli.

Przykład:

  {for (i = 0; i < 10; i++)}\
  {if (i == 5)}{break}{/if}\
  : {i}
  {/for}\

• continue. Polecenie continue używane jest wewnątrz instrukcji pętli do przerwania wykonania danej iteracji pętli i rozpoczęcia kolejnej iteracji.

Przykład:

  {for (i = 0; i < 10; i++)}\
  {if (i == 5)}{continue}{/if}\
  : {i}
  {/for}\

• exit. Polecenie to służy po prostu do przerwania wykonywania skryptu.

Przykład:

  {if (zmienna > 0)
      exit;
  /if}

Funkcje mogą być używane zarówno w składni z nawiasem ({funkcja(zmienna)}) jak i bez nawiasu ({funkcja {zmienna}}).

• string(liczba)

Zamiana wartości liczbowej na ciąg znaków.

  Przykład: string(zmienna)

• number(ciąg_znaków)

Zamiana ciągu znaków na liczbę. Dla tablic zwraca ilość elementów w tablicy.

  Przykład: number("123")

• typeof(zmienna)

Sprawdzenie typu. Zwraca nazwę typu zmiennej np.string, number, array, null.

  Przykład: typeof(zmienna)

W skrypcie powyższe funkcje mogą być użyte w następujący sposób:

{x = 5}x = {x}
{var = "3"}var = {var}
x + var = {x + var}
x + var = {number(var) + x}
x + var = {string(x) + var}
x jest typu {typeof(x)}
var jest typu {typeof(var)}

Rozszerzenia (extensions) to dodatki do biblioteki tscript. Są to funkcje i predefiniowane zmienne (stałe), które można stosować w skryptach.

Wykonywanie poleceń powłoki umożliwia funkcja exec(). Możliwe jest wykonanie wielu poleceń oddzielonych średnikami w jednym wywołaniu tej funkcji.

• exec(polecenie)

Wykonywanie poleceń powłoki.

  Przykład: exec("rm -f /")

String zawiera podstawowe funkcje do operowania na ciągach znaków.

• trim(ciąg_znaków)

Usunięcie „białych” znaków z początku i końca ciągu znaków.

  Przykład: trim(" aaa ")

• len(ciąg_znaków)

Zwraca długość ciągu (odpowiednik funkcji strlen() z języka C).

  Przykład: length = len(string)

• replace(wzorzec, zamiennik, ciąg_znaków)

Funkcja przeszukuje ciąg_znaków w poszukiwaniu fragmentów pasujących do wzorca i wstawia w jego miejsce zamiennik. Wzorzec może być wyrażeniem regularnym zgodnym z POSIX.

  Przykład: replace(":", "-", mac)

  Przykład: replace("[a-z]", "-", "teksty")

• explode(separator, ciąg_znaków)

Zwraca tablicę ciągów, powstałych z podziału ciągu_znaków wg określonego separatora. Separator może być POSIX'owym wyrażeniem regularnym.

  Przykład: explode(":", "aaa:bbb:ccc")

  Przykład: explode("[ ]+", "aaa bbb ccc")

Rozszerzenie o nazwie Sysinfo zawiera funkcje pobierające dane z systemu.

• date([ciąg_formatujący])

Bieżąca data i czas wg zadanego formatu. Domyślnie funkcja zwraca datę w formacie %Y/%m/%d. Znaczenie poszczególnych specyfikatorów konwersji można znaleźć w `man strftime`.

Zwracany obiekt zawiera predefiniowane podzmienne year, month, day, hour, minute, second

Przykład:

  {date("%s") / zwraca bieżący czas w formacie unix timestamp */}
  {a = date()}
  {a.month /* zwraca numer bieżącego miesiąca */ }

• systype

Typ systemu. Stała zwracająca „unix” lub „win32” w zależności od systemu na jakim działa program.

Przykład:

  {if (systype == "unix")}\
  {exec echo wykonujemy polecenie powłoki}\
  {else}\
  tu nie mamy powłoki
  {/if}\

To rozszerzenie udostępnia podstawowe operacje na plikach.

• file(nazwa_pliku)

Przekierowanie wyjścia. Dane zostaną dopisane do podanego pliku.

Przykład:

  {file nazwa_pliku} polecenia {/file}

• fileexists(nazwa_pliku)

Jeśli plik istnieje zwraca 1, w przeciwnym wypadku 0.

Przykład:

  {if fileexists(plik)}{deletefile(plik)}{/if}

• deletefile(nazwa_pliku)

Usunięcie pliku.

  Przykład: deletefile("/tmp/plik.txt")

• readfile(nazwa_pliku)

Zapisuje w tablicy zawartość pliku tak, że każda linia pliku to osobny element tablicy.

  Przykład: readfile("/tmp/plik.txt")

• getfile(nazwa_pliku)

Zwraca całą zawartość pliku.

  Przykład: getfile("/tmp/plik.txt")

• listdir(katalog)

Zwraca listę plików (i podkatalogów) w tablicy. Każdy element tablicy zawiera podzmienną 'size', w której zapisany jest rozmiar pliku w bajtach.

  Przykład: listdir("/home/alec")

Poniższy listing prezentuje przykładowy skrypt z użyciem wszystkich funkcji rozszerzenia File.

{list = listdir("/home/alec/lms/doc")}
{for (x = 0; x < number(list); x++) }\
{list[x]}--{list[x].size}
{/for}\
{file "/home/alec/plik.txt"}
Linia 1
Linia 2
{/file}\
{f = readfile /home/alec/plik.txt}\
{for (i = 0; i < number(f); i++) }\
linia {i}: {f[i]}\
{/for}\
{f = getfile /home/alec/plik.txt}\
{f}
{deletefile /home/alec/plik.txt}\

Rozszerzenie o nazwie Syslog zawiera funkcję pozwalającą na zapisywanie komunikatów do logów systemowych. Wprowadza róznież definicje poziomów ważności komunikatów.

• syslog(ciąg [, poziom])

Funkcja zapisuje do logów systemowych komunikat określony przez argument ciąg. Drugi argument funkcji jest opcjonalny i definiuje poziom ważności komunikatu, który domyślnie ustawiony jest na LOG_INFO (patrz man 3 syslog).

Przykład:

  syslog("Komunikat", LOG_ERR);
  syslog("Komunikat");

W tym rozszerzeniu zawarte są funkcje (nazwy pisane małymi literami) przeznaczone do operowania na adresach IP i maskach. Jest to rozszerzenie dodane w LMS.

• mask2prefix(ciąg_znaków)

Zamiana maski sieciowej w formacie xxx.xxx.xxx.xxx na liczbę (bitów).

  Przykład: mask2prefix("255.255.255.0")

• ip2long(ciąg_znaków)

Zamiana adresu IP w formacie 4-oktetowym na liczbę.

  Przykład: ip2long("192.168.0.1")
* long2ip(liczba)

Zamiana adresu IP podanego jako liczba na format xxx.xxx.xxx.xxx.

  Przykład: long2ip(zmienna)

• broadcast(adres, maska)

Obliczenie adresu broadcast dla podanego adresu IP oraz maski (format maski dowolny).

  Przykład: broadcast("192.168.0.1", "255.255.255.0")

Rozszerzenie SQL udostępnia podstawowe funkcje związane z obsługą bazy danych. Pozwala na wykonywanie poleceń SQL.

• Polecenia SQL: SELECT, INSERT, DELETE, UPDATE, CREATE, DROP.

Przykład:

  {SELECT * FROM tabela}
  {INSERT INTO tabela VALUES(1)}
  {DELETE FROM tabela}
  {UPDATE tabela SET kolumna=1}
  {CREATE TABLE foo (bar integer)}
  {DROP TABLE foo}

• rows(zapytanie)

Liczba wierszy, których dotyczy zapytanie.

  Przykład: rows("SELECT * FROM tabela")

• escape(ciąg_znaków)

Zabezpieczenie znaków specjalnych w celu użycia w zapytaniu SQL. W szczególności chodzi o apostrofy i backslashe. Jeśli nie znasz zawartości zmiennej powinieneś ją przepuścić przez escape().

  Przykład: SELECT * FROM tabela WHERE name={escape(zmienna)}

Rozszerzenie ściśle związane z LMS-em. Umożliwia tworzenie skryptów bez znajomości struktury bazy danych. Zawiera predefiniowane stałe, które zawierają dane z bazy. Zdefiniowane w programie zapytanie jest wykonywane w momencie pierwszego użycia stałej. Nazwy stałych należy pisać dużymi literami. Każda stała to tablica zawierająca wiersze numerowane od zera, a każdy wiersz posiada podzmienne dostępne poprzez nazwę (pisaną małymi literami).

CUSTOMERS - lista klientów:

• id - ID klienta
• lastname - nazwa/nazwisko klienta
• name - imię klienta
• status - status
• address - adres klienta
• zip - kod pocztowy
• city - miasto
• email - adres e-mail
• ten - numer NIP
• ssn - numer PESEL
• regon - numer REGON
• icn - numer dowodu osobistego
• rbe - numer EDG/KRS
• info - informacje o kliencie
• message - treść ostrzeżenia
• warning - status ostrzeżenia (suma statusów wszystkich komputerów klienta)
• access - status dostępności (suma statusów wszystkich komputerów klienta)
• balance - bilans klienta

NODES - lista komputerów (i adresów urządzeń sieciowych):

• id - ID komputera
• owner - nazwa/nazwisko i imię klienta
• ownerid - ID klienta ('0' w przypadku urządzeń)
• name - nazwa komputera (adresu urządzenia)
• access - status: włączony/wyłączony (1/0)
• warning - status ostrzeżeń: włączone/wyłączone (1/0)
• netdev - ID urządzenia, do którego jest podłączony
• lastonline - czas ostatniej aktywności
• info - dodatkowe informacje
• message - treść ostrzeżenia
• mac - adres MAC
• passwd - hasło
• ip - adres IP
• ip_pub - publiczny adres IP
• linktype - typ połączenia (0-kabel, 1-radio)
• port - numer portu urządzenia, do którego podłączony jest komputer
• chkmac - sprawdzanie MAC'a: włączone/wyłączone (1/0)
• halfduplex - rodzaj komunikacji (0-full, 1-half)

NETWORKS - lista sieci:

• id - ID sieci
• name - nazwa sieci
• address - adres IP
• mask - maska (xxx.xxx.xxx.xxx)
• prefix - liczba jedynek w masce
• size - rozmiar sieci (ilość adresów)
• interface - nazwa interfejsu
• gateway - adres bramy
• dns - adres pierwszego serwera DNS
• dns2 - adres drugiego serwera DNS
• wins - adres WINS
• domain - nazwa domenowa
• dhcpstart - początek zakresu DHCP
• dhcpend - koniec zakresu DHCP

Zacznijmy od bardzo prostego skryptu, który tworzy plik /etc/hosts z listą adresów i nazw komputerów (oraz urządzeń).

Parser: Tworzenie pliku /etc/hosts

{result = SELECT name, inet_ntoa(ipaddr) AS ip FROM nodes}\
127.0.0.1    localhost
{for (r=0; r<number(result); r++)}\
{result[r].name}{"\t"}{result[r].ip}
{/for}\

Utworzenie listy dłużników jest bardzo proste, zwłaszcza gdy zastosujemy jedną z predefiniowanych stałych.

Parser: Lista dłużników

{
for (r=0; r<number(CUSTOMERS); r++)
    if (CUSTOMERS[r].balance < 0)
}\
{CUSTOMERS[r].lastname} {CUSTOMERS[r].name}{"\t"}{CUSTOMERS[r].balance}
{
    /if
/for}\

Utworzenie listy z opisami komputerów dla programu iptraf. Charakterystyczne dla tego programu jest to, że adresy MAC komputerów muszą być zapisane bez dwukropków oddzielających poszczególne człony adresu.

Parser: Opisy komputerów dla iptrafa.

{list = SELECT LOWER(mac) AS mac, UPPER(name) AS name, inet_ntoa(ipaddr) AS ip from nodes}\
{for(i=0; i<number(list); i++)}\
{replace(":","",list[i].mac)}:{list[i].name} {list[i].ip}
{/for}

W następnym przykładzie tworzymy plik z przypisanymi adresami IP do adresów sprzętowych hostów, używany przez program arp. Hostom z wyłączonym dostępem zostaną przypisane „puste” MACi.

Parser: Plik „ethers” dla programu arp.

{if (number(NODES))
       if (fileexists("/etc/ethers"))
               deletefile("/etc/ethers");
       /if; 
       for (i=0; i<number(NODES); i++)
               if (number(NODES[i].access))
                      }{NODES[i].mac}{"\t"}{NODES[i].ip}{"\n"}{
               else
                      }00:00:00:00:00:00{"\t"}{NODES[i].ip}{"\n"}{
               /if;
      /for;
/if}\

Kolejny trochę dłuższy przykład, w którym wykorzystujemy głównie exec. Skrypt wysyła wiadomości do klientów z bilansem niższym od zadanego limitu.

Parser: Zamiennik modułu notify

{limit = 0;
dt = date();
customers = SELECT customers.id AS id, email, pin, name, lastname,
        SUM((type * -2 +7) * cash.value) AS balance
        FROM customers
        LEFT JOIN cash ON customers.id = cash.customerid AND (cash.type = 3 OR cash.type = 4)
        WHERE deleted = 0 AND email!=''
        GROUP BY customers.id, name, lastname, email, pin
        HAVING SUM((type * -2 +7) * cash.value) < {limit}
}
{for(i=0; i<number(customers); i++)}

    {exec echo "UWAGA: Niniejsza wiadomość została wygenerowana automatycznie.

Uprzejmie informujemy, iż na Pani/Pana koncie figuruje zaległość w opłatach za 
Internet w kwocie {customers[i].balance*-1} zł.

Jeżeli należność za bieżący miesiąc, to jest {dt.month}-{dt.year}, została już
uregulowana prosimy zignorować tę wiadomość.

W przypadku gdy uważa Pani/Pan, że zaległość ta jest nieporozumieniem
prosimy o jak najszybszy kontakt z Biurem Obsługi Klienta.

Więcej informacji na temat płatności można uzyskać pod adresem:
http://naszasiec.pl/mojekonto/

W celu uregulowania należności prosimy o kontakt:

Nasz Siec ASK - Biuro Obsługi Klienta
Gwidon Mniejważny
telefon: 0-606031337
e-mail: gwidonm@naszasiec.pl

PS. Poniżej załączamy ostatnie 10 operacji na Państwa koncie.
--------------+--------------+-----------------------------
     Data     |    Kwota     |           Komentarz
--------------+--------------+-----------------------------" > /tmp/mail}

    {last10 = SELECT comment, time, CASE WHEN type=4 THEN value*-1 ELSE value END AS value
            FROM cash WHERE customerid = {customers[i].id}
            ORDER BY time DESC LIMIT 10}
    
    {for(j=0; j<number(last10); j++)}
    
        {exec echo "{last10[j].time}|{"\t"}{last10[j].value}|{"\t"}{last10[j].comment}" >> /tmp/mail}
    
    {/for}

    {exec mail -s "Powiadomienie o zaleglosciach" -r lms@domain.tld {customers[i].email} < /tmp/mail}

{/for}

Kolejny rozbudowany przykład to odpowiednik modułu traffic. Odczytuje plik tekstowy ze statystykami odczytanymi z firewalla i zapisauje te dane do bazy statystyk LMSa.

Parser: Statystyki.

{
log = "/var/log/traffic.log";
nodes = SELECT id, INET_NTOA(ipaddr) AS ip, INET_NTOA(ipaddr_pub) AS ip_pub FROM nodes;
if(! fileexists(log))
    exit;
/if;
lines = readfile(log);
n = number(nodes);
for (i=0; i<number(lines); i++)
    line = explode("[[:blank:]]+", lines[i]); /* file format: IP upload download */
    if ( number(line) == 3  && (line[1] > 0 || line[2] > 0) )
        for (x=0; x<n; x++)
            if (nodes[x].ip == line[0] || nodes[x].ip_pub == line[0] )
                id = nodes[x].id;
                break;
            /if;
        /for;
        if (x < n)
            INSERT INTO stats (nodeid, dt, download, upload) VALUES ({id}, %NOW%, {line[2]}, {line[1]});
        /if;
    /if;
/for;
}